ਸ਼ਾਇਦ ਆਖ਼ਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਵੇ…

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ‘ਮੁਲਾਕਾਤ’ ਸ਼ਬਦ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘਾ ਅਰਥ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਮਿਲਾਪ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸਧਾਰਣ ਲਹਿਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਕਈ ਵਾਰੀ ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਅਣਗਿਣਤ ਯਾਦਾਂ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ “ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਆਖ਼ਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਵੇ…”ਇਸ ਵਾਕ ਵਿੱਚ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਦਰਦ, ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਬੇਬਸੀ ਅਤੇ ਇਕ ਅਜਿਹਾ ਡਰ ਛੁਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਆਨ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤਾ ਇੱਕ ਮੀਟਿੰਗ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ, ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਬੈਠਕ, ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਅਜਨਬੀ ਨਾਲ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ। ਇਹ ਪਲ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਹੀ ਪਲ ਆਖ਼ਰੀ ਵਾਰ ਬਣ ਜਾਣ, ਤਾਂ ਉਹ ਜੀਵਨ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਕੀਮਤੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੀ ਐਸਾ ਵਿਹਾਰ ਨਾ ਕਰੋ ਜਿਸਦਾ ਅਫ਼ਸੋਸ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਖ਼ਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਸੋਚ ਕੇ ਹੋਵੇ। ਆਖ਼ਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕਾਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਯਾਦਾਂ ਦਾ ਬੋਝ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਖੋਣ ਦਾ ਡਰ। ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕਾਸ਼ ਕੁਝ ਹੋਰ ਕਹਿ ਸਕਦੇ, ਕੁਝ ਹੋਰ ਬਿਆਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਜਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਜਜ਼ਬਾਤ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ। ਪਰ ਵਕ਼ਤ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਬਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਸਿਰਫ਼ ਯਾਦਾਂ। ਇਹ ਸੋਚ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਹਰ ਮਿਲਾਪ ਨੂੰ ਆਖ਼ਰੀ ਸਮਝ ਕੇ ਗਲੇ ਲਗਾਓ। ਪਿਆਰ, ਦਇਆ ਅਤੇ ਸੱਚਾਈ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਇੱਕ ਪਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਖ਼ਾਲੀ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੀਮਤੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦਿਆਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗਿਲਾ-ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਾ ਛੱਡੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜਾ ਪਲ ਆਖ਼ਰੀ ਬਣ ਜਾਵੇ। ਇਸੇ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸੁੰਦਰ ਰਾਜ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਵਰਤਮਾਨ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਮਨ ਨਾਲ ਜੀਓ। ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਇੱਜ਼ਤ ਅਤੇ ਮੋਹ ਨਾਲ ਨਿਭਾਓ। ਸ਼ਾਇਦ ਆਖ਼ਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਜੇ ਉਹ ਮੁਲਾਕਾਤ ਪਿਆਰ, ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਸਦੀਵੀਂ ਯਾਦਗਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।